ਸਬਕ

ਮੈਂ ਯਾਰੀ ਲਾ ਲਈ ਕਹਿਰ  ਕਮਾਇਆ
ਆਪਣੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਆਪ ਤੜਫਾਇਆ
ਉਸਨੇ ਝੂਠੇ ਵਾਦੇ ਕੀਤੇ ਬੜਾ ਪਿਆਰ ਦਿਖਾਇਆ
ਮਨ ਦੀਆਂ ਆਸਾਂ  ਨੂ ਮਾਰ ਮੁਕਾਇਆ I

ਮੋੜ ਗਈ ਮੈਂ ਸਬ ਦਾ ਕਹਿਣਾ
ਵਿੱਚ ਅੱਲੜ ਜਵਾਨੀ ਜ਼ੋਸ਼  ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ
ਹੋ ਗਈ ਬਰਬਾਦ ਵਿੱਚ ਧੋਖੇ ਦੀਆਂ ਕਹਿਰਾਂ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਰਬਾਦੀ ਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਪਹਿਰਾ

ਦੂਜੀ ਸਭਿਅਤਾ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਮੈਂ ਪਾਇਆ
ਜ਼ਮੀਰ ਵੀ ਆਪਣਾ ਮਾਰ ਮੁਕਾਇਆ
ਮਾਪਿਆਂ ਤਾਈ ਬਹੁਤ ਸਤਾਇਆ
ਜਦੋਂ ਸਮਜ ਆਈ ਉਦੋਂ ਸਬ ਖ਼ੋਹ ਆਇਆ

ਵੱਡੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਠੰਡੀਆਂ ਛਾਵਾਂ
ਝੂਠ ਲਗਣ ਫਿਰ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾਵਾਂ
ਮਨ ਡਰਿਆ ਜਿਵੇ ਰੌਲੀ ਪਾਈ ਕਾਵਾਂ
ਸਮਜ ਨਾ ਆਵੇ ਕਿਧਰ ਨੂ ਜਾਵਾਂ

ਬੰਦ ਦਰਵਾਜੇ ਉਚੀਆਂ ਕੰਧਾਂ
ਜਕੜੀ ਗਈ ਵਿੱਚ ਹੌਕੇ ਤੰਦਾਂ
ਓਸ ਵਕਤ ਦਾ ਯਾਦ ਆਵੇ ਧੰਦਾ
ਜੋ ਨਾ ਸੰਬਲੇ ਨਾਲ ਲਗ ਰੋਵੇ ਕੰਧਾਂ

ਗਲ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੈਂ ਨਾ ਮੰਨੀ
ਮਾਂ ਬਕਸ਼ ਦੇਵੀ ਤੂ ਆਪਣੀ ਨੰਨੀ
ਰੀਝ ਹਵਸ ਵਿਚ ਆਪ ਮੈਂ ਭੰਨੀ
ਹਥ ਲਾ ਲਏ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕੰਨੀ

"ਦਰਦੀ" ਮੈਨੂ ਬਰਬਾਦ ਸੀ ਕੀਤਾ
ਕਿਨ ਕਿਨ ਮੇਰਾ ਲਹੂ ਸੀ ਪੀਤਾ
ਜਿਗਰ ਹੰਜੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ ਸੀਤਾ
ਹੋ ਗਈ ਲਾਜ ਮੇਰੀ ਫੀਤਾ ਫੀਤਾ